W książce zostały opisane cechy języka urzędowego jako najważniejszego narzędzia komunikacji z obywatelem w MSWiA. Na podstawie analizy 150 pism urzędowych wykazano najczęściej popełniane błędy. Zbadano zrozumiałość tekstów urzędowych i ich poprawność językową. Opracowanie przedstawia analizę badań dotyczących, po pierwsze - działania na rzecz poprawy komunikacji urzędu z obywatelem przy uwzględnieniu procesu kreowania i prowadzenia polityki językowej w urzędzie i po drugie - zdiagnozowanie kompetencji komunikacyjnych urzędników. Rozdział pierwszy poświęcono cechom języka urzędowego. Zaprezentowano w nim zagadnienia teoretyczne. Opisano znaczenie języka urzędowego, różne jego definicje i prowadzone na ten temat badania. Szczególną uwagę zwrócono na polską politykę językową, zdefiniowano pojęcie błędu językowego oraz przedstawiono typy błędów językowych w pismach urzędowych. Przytoczono także głos Rady Języka Polskiego w sprawie komunikacji urząd - obywatel i podano przykłady wspólnych działań językoznawców oraz urzędników na rzecz poprawy jakości tej komunikacji. Wskazano pisma urzędowe jako formę najczęściej stosowaną w komunikacji urząd - obywatel. W rozdziale drugim przedstawiono analizę pism pod kątem cech języka urzędowego. Wybrano 150 dokumentów urzędowych z lat 2016-2017. Były one skierowane bezpośrednio do Departamentu Komunikacji Społecznej lub do jego wiadomości bądź sporządzone przez pracowników DKS. Wszystkie pisma analizowano pod względem poprawności językowej, tj. z punktu widzenia gramatyczno-leksykalnego, zrozumiałości, sposobu użycia form grzecznościowych. Do materiału badawczego zaliczono również wybrane przykłady pochodzące z odpowiedzi respondentów udzielonych w ramach wypełniania ankiety NARODOWY -URZĘDOWY, czyli z szacunkiem i po polsku, szczegółowo przeanalizowanej w rozdziale. W rozdziale trzecim omówiono zagadnienia redagowania pism urzędowych na podstawie badań ankietowych. Przedstawiono analizę wyników ankiety NARODOWY - URZĘDOWY, czyli z szacunkiem i po polsku, którą wypełniło 361 pracowników: Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz 16 urzędów wojewódzkich. Opisano kompetencje urzędników w zakresie tworzenia poprawnego językowo i zrozumiałego dla odbiorcy pisma urzędowego. Przedstawiono rekomendacje i oczekiwania urzędników dotyczące ochrony języka polskiego i propagowania poprawnej polszczyzny. W rozdziale czwartym szczególną uwagę zwrócono na konieczność kształcenia urzędników służby cywilnej w zakresie kultury języka w pismach urzędowych. Opisano m.in. treść dokumentu zatytułowanego Upowszechnianie prostego języka. Zalecenie Szefa Służby Cywilnej5. Wskazano w nim, że powinnością kierowników urzędów jest praca na rzecz efektywnej komunikacji i dbałość o stosowanie zasad prostego języka przez urzędników w komunikacji z obywatelem. Duży wpływ na kształt opracowania miało także długoletnie doświadczenie zawodowe autorki zdobyte zarówno w pracy dziennikarskiej, jak i w administracji. Na podstawie autorskiego programu szkoleń z zakresu kultury języka polskiego w pismach urzędowych, w latach 2012-2018, przeprowadziła ona zajęcia dla ponad 2500 pracowników administracji państwowej i samorządowej.