W tle poruszanej w monografii problematyki odnoszącej się do funkcjonowania dwóch największych podmiotów, których Polska jest sojusznikiem, a więc Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego oraz Unii Europejskiej, prowadzone są rozważania dotyczące sposobów zapewnienia bezpieczeństwa informacji w państwach członkowskich. Celem zasadniczym było określenie okoliczności podejmowanych prób zwiększenia bezpieczeństwa informacji tych organizacji. Monografię otwiera diagnoza współczesnej, dwudziestopierwszowiecznej istoty informacji cyfrowej oraz potrzeby jej przejrzystości dla odbiorców. Niezbędne było również dokonanie analizy aktualnych zagrożeń dla bezpieczeństwa informacji, w tym cyberterroryzmu jako współczesnego zagrożenia dla bezpieczeństwa państwa. Rozwój i powszechność użycia technik biometrycznych skłoniły do podjęcia rozważań w zakresie określenia poziomu bezpieczeństwa danych osobowych użytkowników korzystających w szczególności z systemów kontroli dostępu wykorzystujących te techniki. Bezapelacyjne wkraczanie do sieci Internet poatozachowań i prób oddziaływania influencerów do manipulowania młodym pokoleniem wymusiło deskrypcję zjawiska określonego w piśmiennictwie jako patostreamingu. Szeroko stosowane w ostatnim czasie przedsięwzięcia walki informacyjnej i działania pod progiem wojny oraz prowadzenia określonej wprost w literaturze wojny hybrydowej, dało podstawy do próby syntezy wniosków z analiz działań dezinformacyjnych stosowanych od 2014 roku przez Federację Rosyjską wobec Polski. Całość zamykają wnioski z badań w zakresie oddziaływania mediów, wskazywanych jako czwarta władza, na kształtowanie opinii współczesnego społeczeństwa. Podjęty wysiłek badawczy miał na celu ostateczne rozwiązanie problemu badawczego odnoszącego się do każdego z podejmowanych w niniejszej monografii obszarów, a sformułowanego w postaci pytania: jakie jest bezpieczeństwo informacji kreowane w trzeciej dekadzie XXI wieku (dr inż. Bartłomiej Terebiński)